berichtje vanuit Gladstone, Australië

Helaa!



Inmiddels varen we weer ter hoogte van de tropen en draai ik weer mee aan dek en op de brug. Na 2,5 week in Australi? te hebben gelegen voelt het weer fijn om gewoon op zee te varen. Uiteraard is een schip ook gemaakt om te varen en niet om stil of
voor anker te liggen. Australi? is een super mooi land, maar wat betreft de regelgeving is het er voor de zeevaart best streng. We hebben eerst een week voor anker gelegen op de Gladstone Anchorage, waarna we de zware stukken in Curtis Island hebben
gelost. Het was een verlaten grote mangrove vlakte waar een LNG plant gebouwd wordt. Er was geen mogelijkheid om de wal op te gaan, daar we in quarantaine lagen. Overigens was er ook niets anders dan industrie te zien. Na de stukken gelost te hebben
zijn we terug naar de ankerplaats gegaan en zijn we woensdagochtend in Gladstone aangekomen. Gladstone is totaal niet toeristisch en het meeste volk wat er rondloopt zijn mensen die in de havens werken. Tijdens de koffie om 10 uur vond de meester dat
ik en de andere leerling maar eens de wal op moesten gaan en zo hebben wij 10 uur lang aan wal doorgebracht. We hebben de stad bekeken en ook nog wat lokale gebieden opgezocht. De plaatselijke bevolking was enorm gemoedelijk en vriendelijk en hielp je
daadwerkelijk ook overal mee. Uiteindelijk zijn we bij de plaatselijke jachtclub beland waar het erg gezellig was en hadden we een taxi terug naar het schip gepakt. Vervolgens hadden we om 2 uur 's nachts de trossen los gegooid en koers naar China
uitgezet. Zoals wellicht bekend is het inmiddels lente in Australi? en lag de temperatuur rond de 25 graden. Wat dat betreft hadden we niets te klagen natuurlijk. Mijn technische verslag is inmiddels per post naar Nederland verstuurd en hier heb ik nog
zo'n slordige 100 pagina's voor weten te typen. Ik loop van 8 uur tot 12 uur 's ochtends weer mee aan dek en de brugwacht die ik loop verschilt per dag. Af en toe zal ik met de 2e stuurman de 14-16 wacht meelopen en in de weekenden de 4-8 wacht met de
eerste stuurman, zodat ik net voor zonsopkomst wat sterren kan schieten met de sextant en vervolgens onze positie aan de hand van de geschoten hoogtes en uurhoeken kan bepalen. Dit is de mooiste wacht die er is. Je begint wanneer het nog donker is en
met een mooie zonsopkomst aan de horizon beginnen we langzaam aan de ochtend, waarna langzaam aan iedereen wakker wordt en zich op de brug komt melden. We zijn nu onderweg naar Zhenjiang wat 200 mijl bij Shanghai de rivier opligt. Voor de fanatieke
volgers: de reis is weer verandert ja! We gaan in Zhenjiang 2 werkboten van 28 meter en 340 ton laden, waarna we de 720 tons shiploader in Zhangzhou laden. Na het lossen van de shiploader in Port Hedland (Aus) zullen we doorvaren naar Dampier, wat iets
zuidelijker dan Port Hedland ligt en de werkschepen lossen. Momenteel ben ik ook bezig met het voorbereiden van deze reis. Hierbij is het de bedoeling dat ik een veilige, efficiente en economische reis voorbereid waarbij meteorologische-,
klimatologische en de stabiliteitsaspecten van het schip in acht dienen te worden genomen. Daarna ga ik het laden en zeevasten van de shiploader beschrijven en hoop ik uiteindelijk langzaam aan mijn nautische verslag af te ronden. Met nog zo'n 7,5 week
te gaan totdat ik de 150 vaardagen bereikt hebt komt het einde van mijn stage toch wel langzaam in zicht en moet ik er voorlopig nog wel even tegenaan wat betreft met nautische verslag. Dit was hem weer voor nu en tot horens weer! Maarten